بررسی تطابق مکان های مناسب تغذیه مصنوعی و مخروطه افکنه ها درمنطقه گتوند با استفاده از روش AHP

چکیده قرار داشتن دو سوم وسعت کشور ایران در نواحی خشک و بیابانی و تنوع عوارض ژئومورفولوژیکی در این نواحی لزوم توجه به این عوارض را نشان می‌دهد. یکی از این عوارض متنوع و با اهمیت مخروط افکنه است که بدلیل تخلخل زیاد از جنبه تشکیل و تغذیه طبیعی سفره های آب زیرزمینی دارای اهمیت فراوان می باشد وگسترش تمدن ها و مناطق مسکونی را در حاشیه خود با بهره برداری از این منابع آبی بوسیله حفر قنات و چاه به دنبال داشته است از سوی دیگر برداشت بی رویه از این سفره های آب زیرزمینی، باعث افت شدید سطح آب زیرزمینی شده است. تغذیه مصنوعی آبخوان ها به روش پخش سیلاب راهکاری است که با آن می توان حجم مخزن آب زیرزمینی را افزایش و روند افت سطح آن را کاهش داد. در این پژوهش با تلفیق سیستم اطلاعات جغرافیایی و روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی ، مناسب ترین عرصه ها برای تغذیه مصنوعی درمنطقه آبید- سربیشه گتوند شناسایی و میزان انطباق این مناطق با لندفرمهای ژئومورفولوژی مورد بررسی قرارگرفت. بدین منظور، ابتدا هفت عامل موثر در تغذیه مصنوعی شامل- شیب، نفوذپذیری، کیفیت سیلاب، ضخامت آبرفت، قابلیت انتقال، تراکم زهکشی و کاربری اراضی- در محیطGIS آماده سازی و با روش تحلیل سلسله مراتبی وزن دهی شد. سپس با استفاده از توابع تحلیلیGIS و وزن های اکتسابی هر لایه، نقشه عوامل موثر با همدیگر تلفیق و نقشه نهایی در چهار طبقه تناسب بالا تا نامناسب تهیه گردید. سپس نقشه لندفرمهای ژئومورفولوژی منطقه تهیه و بر مکان یابی انطباق داده شد. نتایج این تحقیق نشان داد عرصه های دارای تناسب بالا جهت تغذیه مصنوعی آب زیرزمینی با سطح مخروط افکنه به میزان 58 درصد، دشت 22 درصد و با سطوح پدیمنتی 13 درصد همپوشانی دارند.